ŽIVETI I SLUŽITI LJUBAVI
Žitije Svetog Alekseja Mečova
PREDGOVOR
Život baćuške, oca Alekseja Mečova, proticao je na prelazu dva stoleća i obuhvata drugu polovinu devetnaestog i prvu polovinu dvadesetog veka. Odvijao se u Moskvi, u samom njenom centru.
Kao i svaki drugi ruski grad tog vremena, Moskva je, kao drevna prestonica, obilovala mnogobrojnim crkvama i belokamenim hramovima drevnog Kremlja (kremlj – gradska tvrđava, prim. prev.), koji su se isticali svojom lepotom. Većina ulica je imala dve, tri a neke i po šest, sedam crkava. Svuda unaokolo uzvišavale su se kupole krunisane krstovima, a praznični zvuci zvona su odjekivali sa svih strana.
Ali taj, pun blagočestivosti, spoljni izgled grada se u velikoj meri razlikovao od unutrašnjeg sadržaja njegovih stanovnika. Ravnodušnost i hladnoća prema religiji koji su odavno klijali, dostigli su svoj vrhunac u mnogim slojevima društva. Među inteligencijom je carovalo slobodoumlje, pravoslavna istina se zamenjivala novim, lažnim učenjima, koja su se prihvatala kao velike istine, osnovne dužnosti prema crkvi ispunjavale su se formalno i pod prinudom, što je samo pojačavalo otuđenje od religije i negovalo neprijateljstvo prema njoj. Čak su se i u prostom narodu, koji je još ostajao veran Pravoslavlju, počela da pojavljuju nova strujanja. U sumornoj magli oficijalne crkvenosti teško je bilo razlikovati pravoslavne od onih koji su to bili samo na papiru.
Međutim, u to vreme sve gušće tame, snažnije i izrazitije su se isticali lučenosci vere i blagočešća, kako među služiteljima oltara tako i među mirjanima.
Najpoznatiji savremenici baćuške, oca Alekseja, bili su: Preosvećeni Filaret, mitropolit Moskovski, episkop Teofan Zatvornik, Preosvećeni Ignjatije Brjančaninov, otac Jovan Kronštatski i optinski starci. Među moskovskim protojerejima, to su bili: otac Valentin Amfiteatrov, otac Vladimir Bogdanov, otac Aleksandar Stefanovski, otac Nikolaj Smirnov u Kadašima i dr.
Baćuška, otac Aleksej, nije bio previše primetan u godinama mira i blagostanja. Posedovao je osobitu prostodušnost koja ga nije samo prikrivala, već je mnoge i odbijala. Ali, kada su se srušili pređašnji životni principi, kada su svi počeli da gube čvrsto tlo pod nogama, ka njemu su se uputili pogledi izgubljenih i smivenih bujicom života.
Interesantno je da su ga mnogi pogrešno tumačili, osuđivali i kritikovali, a kada bi se našli u kritičnoj situaciji, hrlili su ka njemu da dobiju pomoć i savet. Njegovu reč su slušali svi, od Svjatejšeg Patrijarha, do običnog, prostog čoveka.
Doduše, to se događalo poslednjih godina, koje su završavale životni put baćuške oca Alekseja.
