PREMA NEBESKIM LEPOTAMA – STARA SRPSKA POEZIJA

SLOVO SVETOME SAVI
Slavi otbegnuv, slavu obrete, Savo,
Tamo otjudu slava javi se rodu.
 
Roda svetlost veri svetlost prezre,
Tem že rodu svetilo javi se vsemu.
 
Uma visota sana visotu svrže,
Tem ubo uma više dobrotu stiže.
 
Slova slavi Save splete Siluan.
 
(Od slave odbegnuvši, slavu pronađe, Savo,
Tamo odakle se slava javi rodu.
 
Roda svetlost svetlost vere prezre,
Te se time svetilo javi svemu rodu.
 
Visota uma počasti visotu svrže,
Te više uma dobrotu stiže.
 
Slovo slave Savi splete Siluan.)