ISTORIJA SRPSKE CRKVE

ISTORIJA SRPSKE CRKVE
 

 
II. Od osnivanja patrijaršije 1346. do prvog ukidanja 1462. godine
 
Uzdizanje Srpske crkve na stepen patrijaršije
 
Kad je kralj Dušan raširio svoju državu na severu do Save i Dunava, na jugu do Korintskog zaliva i Egejskog mora i kad je zauzeo bezmalo celu Makedoniju, on se u gradu Serezu proglasi za cara 1345. Prema vizantijskim običajima, carsku krunu nije mogao da mu stavi na glavu arhiepiskop, nego patrijarh. Zbog toga on naumi da prvo Srpsku crkvu uzdigne na stepen patrijaršije, pa posle da se kruniše za cara. U tom cilju on skupi crkveni sabor u Skoplju 1346. na Cveti 9. aprila, kada sabor proglasi Srpsku crkvu patrijaršijom.
Srpska crkva je bila autokefalna, te s te strane nije bilo nikakve prepreke, a po prostranstvu svome obuhvataše mnogo veće oblasti nego što su bile mnoge istočne patrijaršije, te i s te strane nije bilo prepreka; ovo utoliko pre što su u istim prilikama tako postupali mnogo ranije Bugari, a docnije i Rusi proglašavajući svoje crkve patrijaršijama. Da bi, pak, svečanost bila veća, na sabor behu pozvani bugarski patrijarh Simeun, ohridski arhiepiskop Nikola, protat Svete Gore i svi domaći crkveni predstavnici, kao i Grci, episkopi iz osvojenih predela. I svi oni zaključiše da se Srpska arhiepiskopija proglasi patrijaršijom a arhiepiskop Janićije bi proglašen za patrijarha. Znatnije episkopije u Skoplju, Prizrenu, Raškoj i Zeti behu proglašene za mitropolije. Ohridska arhiepiskopija, koja je sada bila potpuno pod vlašću Dušanovom, ostala je i na dalje autokefalna, s tim da priznaje pravo časti Patrijaršiji Pećkoj.
Iduće nedelje 16. aprila 1346. car Dušan bi venčan carskom krunom koju mu položi na glavu patrijarh Janićije I.